Moja przygoda z fotografią rozpoczęła się wiele lat temu na Warmii i Mazurach, w moim rodzinnym mieście, Olsztynie. Pierwsze zdjęcia zrobiłem mając naście lat, na czarno-białych kliszach, których setki do dzisiaj zalegają na strychu. Odbitki robiłem sam, siedząc w łazience wielkości dwa metry na dwa, przy czerwonej żarówce, wśród zapachu chemikaliów, które były dla mnie wówczas jak afrodyzjak. Pamiętam emocje, które towarzyszyły każdej odbitce, która ukazywała się zaraz po zanurzeniu jej w wywoływaczu…W fotografii zafascynowała mnie „wieczystość” obrazów zachowanych w kadrze – taka „stop klatka” z danej chwili życia świata. Do teraz z zaciekawieniem zatrzymuję wzrok na starych fotografiach, które zaspokajają moją niegasnącą ciekawość dotyczącą przeszłości. Dlatego mało, prawie wcale, tworzę wyimaginowanych, surrealistycznych, bajkowych zdjęć, lecz ukazuję to, co widzę, czuję, dotykam, wącham. Taaak…świat pachnie i da się go dotknąć, szczególnie mieszkając na terenie Warmii i Mazur, gdzie przyroda niemal pcha się przed obiektyw i krzyczy – sfotografuj mnie! Fotograf z Olsztyna raczej nie przejdzie obok cudów natury obojętnie, ale to jednak ludzie, zatrzymani w ułamkach sekund swojego „tu i teraz” są dla mnie nieustającą twórczą inspiracją. Ludzie i ich emocje, relacje między nimi, nastroje, uczucia, zachowania, działania jakie wykonują. Świetnie, jeśli uda się to wszystko opakować w reportaż fotograficzny, pewną ilość zdjęć, który staje się opowieścią, niby filmem, dając możliwość odbiorcy na szerokie zrozumienie kontekstu i treści tego co widzi, doświadczenie większych emocji, głębszego wniknięcia w widziane obrazy.